Հայաստանից Ստամբուլ պարի խումբ էր գալու հյուրախաղերի: Մի քանի օր հնչող գովազդը և պարերից ցուցադրվող հատվածները տակնուվրա էին արել հոգիս․ ես մի առանձին մղումով ուզում էի գնալ և մոտիկից տեսնել ու զգալ այդ պարերի շունչն ու ոգին: Մեր ընտանիքի անդամների՝ քրոջս և եղբորս հետ ես դեռ չէի խոսել այդ համերգի մասին, թեև վստահ էի, որ նրանք նույնպես լսել են այդ գովազդը:
Գնացել էի Վերնիսաժ՝ «բանավոր» շնորհավորելու տաղանդավոր ժամանակակցիս՝ Լևոն Ջավախյանի ծննդան օրը: Խոսեցինք արծաթավաճառության նուրբ արվեստի և արվեստի աշխատողների եթերային աշխատավարձի մասին:
Իմ մահվան օրը, կմարեն աշխարհի լույսերը բոլոր,
ՈՒ տխրությունը իր բաց թևերով կծածկի լուսատուն՝
Արևը միակ։
Մայթերն ու փողոցները դատարկով կլցվեն,
Մարդիկ իրար հետ շշուկով կխոսեն,
Կպատմեն իրար, մեռնողի մասին։